Ostatnim rodzajem testamentu jest testament wojskowy. Jego regulacja prawna znajduje się poza kodeksem cywilnym, ponieważ art. 954 KC odsyła do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z 30.1.1965 r. w sprawie testamentów wojskowych. Testamenty wojskowe są bardzo starą formą testamentu, albowiem znano je już w prawie rzymskim, jednak w praktyce spotyka się je niezwykle rzadko.
Wyróżnia się trzy okoliczności przedmiotowe, które pozwalają na skorzystanie z formy testamentu wojskowego: mobilizacja, wojna, przebywanie w niewoli. Istnieje zamknięty katalog osób, które mogą sporządzić testament wojskowy. Należą do niego: żołnierze sił zbrojnych pełniący czynną służbę wojskową, pracownicy cywilni zatrudnieni w siłach zbrojnych, osoby cywilne towarzyszące wojsku: członkowie PCK i innych organizacji udzielających pomocy wojskowej służbie zdrowia, duszpasterze sił zbrojnych, członkowie służb pomocniczych i inne osoby wykonujące świadczenia osobiste na rzecz sił zbrojnych, wszystkie osoby cywilne znajdujące się na obszarze pod wyłącznym zarządem organów wojskowych albo na jednostce pływającej marynarki wojennej albo na statku powietrznym należącym do sił zbrojnych. Rozporządzenie w sprawie testamentów wojskowych przewiduje cztery formy testamentu wojskowego:
1) oświadczenie woli złożone ustnie sędziemu wojskowemu, który spisuje protokół z podaniem miejsca i daty sporządzenia, odczytuje go, sporządza wzmiankę o odczytaniu; podpisują spadkodawca i sędzia (gdy spadkodawca nie może się podpisać, sędzia umieszcza o tym wzmiankę) – jest to rodzaj testamentu allograficznego;
2) oświadczenie woli złożone ustnie w obecności dwóch świadków jednocześnie obecnych; jeden z nich spisuje oświadczenie podając miejsce i datę spisania; podpisują spadkodawca i dwaj świadkowie – jest to forma testamentu pisemnego niewłasnoręcznego;
3) oświadczenie woli złożone ustnie w obecności trzech świadków jednocześnie obecnych, jeden z nich spisuje oświadczenie podając miejsce i datę spisania, a także wyjaśnienie, dlaczego spadkodawca nie może się podpisać; testament odczytuje się spadkodawcy, dokonuje o tym wzmianki i podpisują wszyscy trzej świadkowie – jest to forma testamentu pisemnego niewłasnoręcznego bez podpisu testatora;
4) oświadczenie woli złożone ustnie w obecności (nawet niejednoczesnej) dwóch świadków, którego treść można później stwierdzić w trybie art, 952 §2 i 3 KC – jest to forma testamentu ustnego.
Każdy z testamentów szczególnych traci moc z upływem sześciu miesięcy od ustania okoliczności, które uzasadniały niezachowanie formy testamentu zwykłego, chyba że spadkodawca zmarł przed upływem tego terminu. Bieg terminu ulega zawieszeniu przez czas, w ciągu którego spadkodawca nie ma możności sporządzenia testamentu zwykłego.