Zagwarantowania radcom prawnym możliwości właściwego wykonywania powinności zawodowych, do wypełniania których są zobowiązani etycznie, moralnie, ustawowo i zwyczajowo względem klientów, państwa i wymiaru sprawiedliwości.
Nie jest przesadzona opinia, że bez istnienia tajemnicy zawodowej i bez przekonania oskarżonego o realności tej gwarancji wykonywanie zawodu radcy prawnego byłoby niemożliwe.
Słusznie zalicza się tajemnicę zawodową do filarów współczesnej palestry. Zgodzić się należy również z poglądem, że nikt nie będzie korzystać z pomocy prawnika w sposób pełny wówczas, gdy nie będzie mógł podać swojemu pełnomocnikowi wszystkich informacji powiązanych ze sprawą z powodu lęku przed ich ujawnieniem.
Warto zauważyć również, że tajemnica radcoswska służy nie tylko prywatnym interesom klienta i radcy prawnego, ale również ogólniejszym interesom publicznym. W szczególności dotyczy to interesu wymiaru sprawiedliwości.
W skutek naruszenia poufności przez radcę prawnego wobec klienta, można domagać się odpowiedzialności karnej, dyscyplinarnej lub odszkodowawczej.
Zgodnie z art. 64 ustawy o radcach prawnych, radcowie i aplikanci radcowscy podlegają odpowiedzialności dyscyplinarnej za postępowanie sprzeczne z prawem, zasadami etyki lub godności zawodu bądź za naruszenie swych obowiązków zawodowych.
Odpowiedzialność karna radcy prawnego dopuszczalna jest z przepisu art. 266 § 1 k.k., zgodnie z którym ten, kto, wbrew przepisom lub przyjętemu na siebie zobowiązaniu, ujawnia lub wykorzystuje informacje, z która zapoznał się w związku z pełnioną funkcją, wykonywaną pracą, działalnością publiczną, społeczną, gospodarczą lub naukową, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat dwóch.