Miejsce zamieszkania nie jest tożsame z miejscem zameldowania, aczkolwiek te dwa miejsca powinny się pokrywać. Miejsce zameldowania określają odpowiednie przepisy prawa administracyjnego i wydane na ich podstawie decyzje administracyjne.

 
Natomiast miejsce zamieszkania określa prawo cywilne, a dokładnie kodeks cywilny. Według art. 25 kc „Miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu”. Od miejsca zameldowania różni się ono, między innymi tym, że dla ustalenia miejsca zamieszkania nie jest konieczne żadne działania organu państwowego. Miejscem zamieszkania jest stan faktycznego przebywania. Tym samym wystarczy, że osoba fizyczna przebywa w jakiejś miejscowości z zamiarem stałego pobytu.

 
Nie jest ważny sam okres trwania pobytu, chociażby był długi. Musi jeszcze istnieć po stronie tej osoby chęć stałego zamieszkiwania w danej miejscowości. Z tego powodu na przykład zakład karny, w którym osoba przebywa nie jest jej miejscem zamieszkania w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego. Choć w tym przypadku pobyt w danym miejscu może w rzeczywistości być długotrwały to trudno w takiej sytuacji mówić o zamiarze tam przebywania. Natomiast miejsce zameldowania występuje tylko wtedy gdy mamy „meldunek”, „zameldowanie”, czyli odpowiednią decyzję organu państwa.

 
Nadmienić tutaj należy, że miejscem zamieszkania dziecka pozostającego pod władzą rodzicielską jest miejsce zamieszkania rodziców lub rodzica sprawującego władzę rodzicielską. Podobna sytuacja występuje w przypadku osoby pozostającej pod opieką, jej miejscem zamieszkania jest miejsce zamieszkania opiekuna.

 
Podstawa prawna kodeks cywilny z dnia 23 kwietnia 1964 roku..